Het was vaste prik op zondag; wanneer we bij de ene opa en oma waren geweest, gingen we door naar de andere opa en oma. Beide woonden destijds in een flat en waar het bij de ene opa en oma best druk was met veel bezoek was het bij de andere opa en oma altijd wat rustiger omdat niet iedereen in de buurt woonde. Wanneer ik terugdenk dan denk ik aan twee plekken met een eigen dynamiek en met ieder hun eigen charme.
Ze zijn er inmiddels alle vier al lang niet meer, maar ik denk nog vaak aan ze. Alle vier lieten ze afzonderlijk van elkaar én samen een erfenis na. Een erfenis van mooie herinneringen, tradities & familiepatronen.
Opa van mijn vaders kant kon erg serieus zijn, soms zelfs wat zwaar op de hand. Wanneer iemand zei ‘Mooi weer hè?’ dan kon hij makkelijk reageren met ‘maar morgen regent het’. Het kon soms best een oude brombeer zijn… en dat bleef hij totdat hij dement werd. Door zijn dementie leek hij wat minder brommerig, met momenten zelfs vrolijk en makkelijker voor zichzelf en daarmee zijn omgeving.
Toch was het – wanneer ik hem vanuit mijn ‘ACT-bril’ bekijk- ook iemand met veel interesses. De waarden die hij had zette hij met perfectionisme om in toegewijde actie.
Fotografie, toneel, kalligrafie, illustreren…
Toen hij opgenomen werd in het verpleeghuis moest zijn huisje leeg en zijn spullen verdeeld. Zo heb ik me toen ontfermd over een hele collectie boeken. Opa en oma hadden een boekenkast vol met boeken over natuur, geschiedenis en het Limburgse mijnverleden. De doos met boeken werd op zolder gezet en verhuisde mee met mij toen ik verhuisde.
Vandaag viel mijn oog er ineens weer op, 3 boeken die mijn opa heeft gevuld met plaatjes uit oma’s Libelle. Met perfectionisme uitgeknipt en zorgvuldig op de juiste plek geplakt. Een knap staaltje werk van Libelle en opa.
Een van de drie boeken is Libelle’s bosalbum waar achterop staat:
Libelles Bosalbum,
met schitterende illustraties van Marjolein Bastin
en boeiende verhalen van Frans Buissink.
Plak de plaatjes in.
Het geheel vormt een uniek bezit.
Ja. Met recht een uniek bezit… Ik begon er in te bladeren en was even terug. Het kleine meisje voor de boekenkast op zondagmiddag. De twintiger die de boeken meenam en uiteindelijk in haar eigen boekenkast zette. Vandaag bladerde ik weer in de boeken en ik zag dat mijn passie voor natuur diepgeworteld zit. Het gaat generaties terug…
Familiepatronen kunnen je aardig in de weg zitten maar waarden die je als rode draad in je leven en familiesysteem erkent zijn goud waard. Dankbaar en geïnspireerd zullen deze drie boeken een ereplaatsje krijgen in mijn boekenkast. Hoe mooi en waardevol is deze ‘erfenis’, voor mij de bevestiging dat het ‘klopt’. De weg die ik heb gekozen met Studio Puur Geluk en het aanbod dat ik jou kan bieden.
